Laf.

Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem.

Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin ağaca veya çiceğe baktığında sen orada olursun.

Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdüğün sürece, derdi.

Sadece çim biçen adamla bahçıvan arasındaki fark dokunuştadır, derdi. Çimleri biçen adam orada hiç olmamış gibidir; bahçıvansa bir ömür boyu orada olacak.

- Ray Bradbury, Fahrenheit 451.

p.184

---------------

Bir grup genç tarafından gönüllü olarak geliştirilmektedir.

İletişim: [email protected]